Relacje międzyludzkie

Dzisiaj w drodze do pracy przeczytałam bardzo interesujący tekst w Wysokich Obcasach. A mianowicie, był to wywiad z kanadyjską psycholożką Susan Pinker. Wywiad dotyczył tego, że tak naprawdę najważniejsze w życiu są kontakty międzyludzkie. I to takie ‘twarza w twarz’, nie online. Wywiad ten ogromnie mnie poruszył, zwłaszcza, że ostatnio jest to moją ogromną bolączką. Bardzo brakuje mi ludzi tutaj, w Berlinie. Ogromnie tęsknię za wpadaniem do siebie na herbatę, bądź wspolnmi spacerami do parku. Jakoś nie idzie nam zaprzyjaźnianie się tutaj. Mamy kilka znajomych rodzin, ale kontakty nasze nie są zbyt intensywne, wiadomo jak to jest: każdy pracuje, Berlin duży, więc długo się do siebie jedzie itp. Dwie rodziny z którymi się zaprzyjaźniliśmy, niestety wróciły do swoich krajów. I tak baaaaaardzo brakuje mi Przyjaciół moich!!! I ta samotność w Berlinie naprawdę mi doskwiera. Z drugiej strony, to odkąd pracuję na cały etat, to nie ma kiedy się spotykać. Wieczorem padam na twarz o godzinie 21, a weekendy traktuję jak nasz rodzinny skarb, w końcu mamy siebie dla siebie, nie trzeba się nigdzie spieszyć, można się naprzytulac do woli. Musze cos z tym zrobic, bo juz tak dluzej nie dam rady.

Jeszcze jedna rzecz w tym wywiadzie poruszyła mnie i dała do myślenia. Czy wiecie, co jest najważniejsze dla rozwoju dziecka (dla kompetencji językowych i sukcesów w nauce)? Nie, właśnie nie czytanie książeczek. Mianowicie zaś, wspólne jedzenie posiłków!!! Tak, to jest takie ważne. W tekście było zaznaczone, że nieważne, czy ten posiłek składa się z pizzy, czy z brokuła, ważny jest ten wspólnie spędzony czas! I rzeczywiście, gdy tak zaczęłam o tym myśleć, to moje dzieci zawsze domagają się, gdy coś jedzą, abyśmy usiedli koło nich przy stole. Jeśli jedzą akurat kolację, a ja właśnie wróciłam z pracy, to mówię: nie mogę, muszę: pozmywać/ugotować/posprzątać itp. Już nigdy tak nie zrobię. Nieporządek i tak mam, 10 minut tego nie zmieni :).

Serdecznie zachęcam do przeczytania tego artykułu, możecie znaleźć go pod tym linkiem. 

Moze ktos zechciałby podzielić się swoimi przemyśleniami na ten temat?

Pozdrawiam serdecznie!

Liberec z dziećmi i na Święta

Na Święta wybraliśmy się do Czech. Łukasz stwierdził: jedziemy do Czech, to świecki kraj, nie doświadczymy tam gorączki świątecznej, będzie spokój, pozwiedzamy sobie trochę. Mieliśmy również nadzieję na śnieg, niestety, nic z tego…

Po pierwsze, Czechy to rzeczywiście świecki kraj, ale bardzo poważnie traktujący swoje ustawowe dni wolne. 24.12 praktycznie nic nie było otwarte! Nie pozwoliłam rodzinie zjeść śniadania, bo znalazłam super śniadaniownię. Niestety na miejscu okazało się, że są zamknięci aż do Nowego Roku, podobnie jak 90% innych knajpek, barów, restauracji. Co po niektóre otwierały swoje drzwi 27.12, ale tak poza tym to nic. I to tak naprawdę nic, myśmy przeszli kawał drogi tego dnia, i naprawdę, nic nie znaleźliśmy, nawet piekarnie były pozamykane.
Trochę zdołowała nas ta pustka, brak atmosfery świątecznej jakiejkolwiek no i ani widu ani słychu śniegu. Rozważaliśmy nawet wyjazd dzień wcześniej. Na szczęście tego nie zrobiliśmy :).

O wikcie na Wigilię na szczęście pomyślałam wcześniej i zamówiłam catering dla nas. Bardzo miła rodzinna firma dostarczyła nam pyszne jedzenie. Wszystko było smaczne i domowe, dzieci miały oddzielne potrawy, a ja miałam butelkę przepysznego likieru. Dawno nie piłam czegoś tak smacznego :).

Liberec to takie dziwne miasto, jest cześć gdzie jest bardzo brzydko, ale również jest dzielnica, w której znajdują się przepiękne wille, piękne drzewa i jest bardzo przyjemnie.

Trochę sobie pozwiedzaliśmy i to co na pewno mogę polecić to wizytę w Galerii Regionalnej Liberec. Galeria ta mieści się w dawnej łaźni i jest bardzo ciekawie zaaranżowana. Dodatkowo jest część przeznaczona dla dzieci, gdzie przygotowano dla nich różne eksponaty i zadania.

Wjechaliśmy również na górę Jested, przeżycie fajne, zwłaszcza dla dzieci, ale na pewno przyjemniej byłoby latem. Pogoda bowiem była wietrzna, mała widoczność i dosyć ślisko.

Odwiedziliśmy też Muzeum Techniki (szumnie nazwane), no i cóż. Można odwiedzić w ramach ciekawostki i przez fanów starych samochodów, bowiem techniki to się tam za bardzo nie uświadczy.

Jeśli chodzi o jedzenie, to niestety nie doświadczyliśmy pysznej karczmianej Czeskiej kuchni. Wszystko co jedliśmy było mocno przeciętne. Zjedliśmy również posiłek na górze Jested i zachwytu również nie ma, chociaż tamtejsza kuchnia była rekomendowana w różnych przewodnikach.

Tu Kavárna Bez konceptu, jedna, jeśli nie jedyna otwarta.

Odnośnie naszych noclegów, to jak zwykle korzystaliśmy z airbnb i jak zwykle byliśmy bardzo zadowoleni. Mieszkaliśmy w miłym domu u Czeskiej rodziny, wszystko było przygotowane dla nas, a na dzieci czekały dwa pudła z zabawkami. Było to bardzo miłe, rodzina również była miła.

Niestety, jeśli chodzi o przejawy przyjaźni w stosunku do dzieci, to to by było na tyle. Z naszego doświadczenia wynika, że Czesi nie przepadają za dziećmi. Nie są dla nich za mili i my jako rodzina z dziećmi, czuliśmy się w wielu miejscach niemile widziani.

Trochę tak chyba brzmi ten mój wpis jakby to nie była za bardzo udana wycieczka. Ale to nieprawda, bardzo się cieszę, że tam pojechaliśmy, że spędziliśmy razem czas i pokazaliśmy dzieciom kolejny kawałek świata, każda podróż rozwija :).

Jednak za rok na pewno wybierzemy się na Polskie Święta do jakiejś agroturystyki. Niech będą kolędy, Mikołaj, barszcz i pierogi. To wszystko jednak ma niepowtarzalny urok :).
Wielkanoc już mamy zarezerwowaną, będzie malowanie pisanek :))).

Pozdrawiamy serdecznie! Niech ta wiosną w końcu się zacznie, bo w głowie mam pełno planów na wycieczki małe i duże po okolicy :). W tym roku zwiedzamy Niemcy! Może kogoś zachęcimy do wizyty u naszych sąsiadów, bo naprawdę warto :).