Blog dla podróżujących rodziców

Witajcie!
Ostatnio na blogu cicho i pusto. Zaczęło się normalne życie: praca i dojazdy i na wszystko inne czasu brak. Zwłaszcza, ze przez ostatnie 3 tygodnie pracowałam na popołudnia, wychodziłam o 14 i wracałam o 22, rano gotowanie, dzieci i czasu nie ma już na nic :). A może mi sie tak po prostu wydaje, bo nigdy wcześniej nie byłam w takiej sytuacji (praca i tak długie dojazdy do niej) i w końcu nauczę się zarządzać czasem odpowiednio :).
Jedno na pewno się nie zmieniło, w Berlinie jestem nadal zakochana po uszy, to miasto absolutnie mnie zachwyca, dobrze się tu czuje i chyba pierwszy raz nieszczególnie chce mi się gdzieś ruszać, mam tutaj tyle atrakcji, ze czasu nie ma by ze wszystkich skorzystać.

Marcelek chodzi od 1. Września do przedszkola i niestety trochę długo nam zajmuje aklimatyzacja, moim zdanie głównym powodem jest nieznajomość języka i niemożliwość komunikacji. Marcelek jest bardzo gadatliwy, uwielbia opowiadać, śpiewać,uczyć  się wierszyków, rozmawiać z innymi dziećmi, a w przedszkolu tak naprawdę w żaden sposób nie może wyrazić swoich uczuć. Jest juz lepiej, przez pierwsze 3 tygodnie płakał co rano, ze nie chce iść, ze nie zostaje, uwieszał się na nas i zgadzał sie wejść do przedszkola tylko pod warunkiem, ze będziemy tam z nim. Teraz zostaje już sam, na razie najdłużej 3.5h i nawet przychodzi i opowiada, ze było super, ale pojawił sie kolejny problem: spanie. Od pewnego czasu Łukasz odchodzi od kładzenia Marcelka w dzień, nasza rodzina dużo lepiej funkcjonuje w ten sposób. Ale w przedszkolu niby nie zmuszają dzieci do spania, ale wszystkie dzieci śpią, Marcel nie chce no i jest problem. Jest to bardzo małe przedszkole, tylko dwie salki i nie ma za bardzo co z nim zrobić podczas tego odpoczynku. Powiedziano nam, ze może sobie siedzieć i czytać książeczki, ale póki dzieci nie usną, to musi leżeć w łóżeczku. No i Marcel nie chce. Ostatnio pan z przedszkola dzwonił, żebyśmy go odebrali bo strasznie płakał. Tak naprawdę, to nie wiem co zrobić, rozważam zmianę przedszkola, nawet znaleźliśmy juz miejsce, ale nie wiem czy powinnam wprowadzać kolejna zmianę w jego życie, może przyzwyczai sie do tego odpoczynku również?

Romcia rośnie jak na drożdżach, jest pogodna i roześmiana. Ma juz 4 zęby, pływa crawlem po podłodze i uwielbia jeść :). Ale nie daj Boże jakieś jedzenie dla niemowląt, ona lubi tylko takie jedzenie, które ma smak i to do tego wyrazisty: ogórkowa, mielone, placuszki z pora itp :).

Łukasz z kolei odlicza dni do końca tacierzyńskiego. Fajnie,  fajnie, ale w pracy najlepiej ;). Ja Wam mówię, każdy facet powinien spróbować takiego 'urlopu' przez 3 miesiące.  Nie powiem, daje sobie radę świetnie ale może rzeczywiście przydałoby mu się już trochę odpoczynku. Za to ja nie mogę się wręcz doczekać moich pierwszych, samotnych dwóch tygodni. To będzie dopiero niezła szkoła życia :).

Na dokładkę, dołączam kilka zdjęć z naszego dzisiejszego dnia. Byliśmy w dzielnicy Friedrichshain, najpierw na małym festiwalu dziecięcym, a następnie trafiliśmy na miły targ i bardzo przyjemnie spędziliśmy dzisiejszy dzień. Napawam się jesienią, jest cudnie!

Ps. Romcia śpi, chłopaki w kinie, mam wiec chwilkę na pisanie :). Pozdrawiam!